Pencerenin Havası

Başımı, kendim istediğim için eğdim

O kadar çok şey kaldı ki yerde

Durduğum yerde kaldım

Hatıralarımı ezmemek için!

Kimisi, cam kırıkları kadar sertti

Kimisi de, bir pencerenin havası kadar yumuşaktı

Hangisine bırakacaktım kendimi, bilmiyordum

Her ikisinin ucunda ölüm vardı, onu biliyordum!